Get your full text copy in PDF
Agata Krawiec, Piotr Pierzchalski, Wiesław W Pawlik
Med Sci Tech 2005; 46(3): RA29-33
ID: 881468
Wstęp: Nowotwory jelita grubego stanowią jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. W wyniku nieprawidłowości metabolizmu komórki dochodzi do nadmiernej aktywacji wielu genów, w tym COX-2. Produkty tego enzymu aktywują i/lub modulują działanie PPAR-γ, receptorów jądrowych pochodnych lipidów takich jak hormony tarczycy i sterydowe oraz retinoidy. Użycie chemicznych agonistów i antagonistów PPAR-γ stanowi dobry model badawczy mechanizmów adaptacyjnych komórki znajdujących się pod ich kontrolą. Cele: Celem pracy było sprawdzenie czy agoniści PPAR-γ (ciglitazon) mogą prowadzić do wzrostu ekspresji białek odpowiedzialnych za stres komórkowy, takich jak HSP70. Metodyka: Linię Caco-2 użyto jako model nowotworu jelita grubego. Komórki stymulowano kwasem retinowym (RA), ciglitazonem (CI), bądź mieszaniną obydwu czynników. Za pomocą metody RT-PCR zbadano zmiany poziomu mRNA hsp70, ppar-γ, natomiast Western blot wykorzystano do sprawdzenia zmian poziomu białek HSP70, PPAR- γ. Wyniki: Stymulacja komórek Caco-2 ciglitazonem prowadzi do wzrostu poziomu mRNA i białka HSP70 po 24, i 48 h. Również stymulacja mieszaniną RA/CI powoduje wzrost poziomu mRNA hsp70, ale nie białka. Kwas retinowy nie wpływa na poziom mRNA hsp70, natomiast nieznacznie podnosi ilość białka HSP70 po 48 h. Wydaje się też mieć działanie osłabiające efekt ciglitazonu. Poziom mRNA ppar-γ jest zwiększony po 24 i 48 h pod wpływem RA, CI, oraz RA/CI. Analogicznemu wzrostowi ulega poziom białka PPAR-γ we frakcji jądrowej komórek Caco-2. Wnioski: Agoniści czynnika transkrypcyjnego PPAR-γ indukują odpowiedź stresową w komórkach Caco-2. Szczególnie istotna wydaje się obserwacja, wskazująca na zdolność ciglitazonu do aktywacji HSP70. Sugeruje to istnienie niezależnej od HSF-1 drogi aktywacji białek z grupy HSP, która jest jednak związana z indukcją PPAR-γ. (Clin. Exp. Med. Lett. 2005; 46(3):29-33)
Keywords: ciglitazone, HSP70, PPAR-γ